Amerika Birleşik Devletleri’nde yapılan bir araştırmaya göre, insan yaşamı boyunca yalnızlık önce azalıyor sonra tekrar artıyor. Araştırmacılar, düşük gelir ve eğitim seviyesinin yalnızlık riskini artırdığını ve bu faktörlerin sosyal izolasyona neden olabileceğini belirtiyorlar.
Amerika Birleşik Devletleri’nde Northwestern Medicine tarafından gerçekleştirilen geniş çaplı bir araştırma, yalnızlığın insan yaşamı boyunca nasıl değiştiğine dair çarpıcı sonuçlar ortaya koydu. Dünya genelinde 20’den fazla ülkeden 13 ila 103 yaş aralığındaki 128,118 bireyin verilerinin analiz edildiği bu çalışma, yalnızlığın yaşamın farklı dönemlerinde nasıl bir seyir izlediğini detaylandırıyor.
Araştırma, yalnızlığın özellikle gençlik döneminde oldukça yaygın olduğunu belirlerken, bu dönemin insan hayatındaki bir geçiş evresi olduğuna ve bu evrede yalnızlıkla karşılaşmanın sıkça rastlanan bir durum olabileceğine dikkat çekiyor. Gençlerin yaşadığı sosyal değişimler ve bu döneme özgü belirsizlikler, yalnızlık duygularını tetikleyen önemli faktörler arasında yer alıyor.
Çalışmanın sonuçları ayrıca, yalnızlığın orta yaşlarda azaldığını fakat yaşlılık döneminde tekrar yükseldiğini ortaya koyuyor. Araştırmacılar, yaşlılık döneminin, sosyal etkileşim fırsatlarının ve sosyal becerilerin azaldığı bir zaman dilimi olduğunu ve bu nedenle bireylerin bu dönemde kendilerini daha yalnız hissedebileceklerini belirtiyorlar.
DÜŞÜK GELİR VE EĞİTİM SEVİYESİ DE YALNIZLIĞI ETKİLİYOR
Genç yetişkinlerde iş hayatı, evlilik ve çocuk sahibi olma gibi etkenler sayesinde sosyal etkileşimler artarken, yaşlılık döneminde bu tür sosyal bağların azalması ya da kaybı, yalnızlık hissini körükleyebiliyor. Araştırmacılar, düşük gelir ve eğitim seviyesinin de yalnızlık riskini artırdığını vurgulayarak, bu demografik faktörlerin sosyal izolasyon üzerinde etkili olabileceğine işaret ediyor.