Danimarka’nın Syltholm Adası’ndaki arkeolojik incelemelerde 5 bin 700 yıl öncesine ait çiğnenmiş sakız bulundu. İlk kez kemik dışında bir malzemeden tam genoma ulaşıldığı duyurulurken, Taş Devri’nde yaşayan bir kadına dair ipuçları elde edildi.
Danimarka’nın Syltholm Adası’nda yürütülen arkeolojik kazılarda 5 bin 700 yıl öncesine ait, huş ağacının kabuğunun ısıtılmasıyla elde edilen ve katrana benzeyen çiğnenmiş bir madde buldu. Günümüzdeki sakızları andıran maddede bulunan DNA’dan Taş Devri’nde yaşayan bir kadının tüm genetik şifresi çözüldü.
Çamurla kaplandığı için bugüne kadar bozulmadan gelebildiği belirtilen sakızın, o dönemde taş aletleri yapıştırmak için kullanıldığı, diş izlerinin de maddenin yumuşatılmak için ya da diş ağrısı veya başka bir rahatsızlığa iyi geldiğine inanılarak çiğnendiğine işaret ediyor.
ÖRDEK VE FINDIK YİYORDU
İlk kez kemik dışındaki bir malzemeden eski insanlara ait tam genoma ulaştıklarını belirten bilim insanlarının ismini ‘Lola’ koydukları kadın hakkındaki bilgilerde, Lola’nın koyu renk saçlı, koyu tenli ve mavi gözlü olduğu belirlendi. Kadının ayrıca Avrupa’da yaşayan avcı toplayıcı bir topluluğa mensup olduğu, ördek ve fındık yediği, zatürreye yakalandığı, lenf bezlerinin şişmesine neden olan Epstein-Barr virüsü (öpücük hastalığı) taşıdığı ve laktoz hassasiyeti bulunduğuna işaret ediyor.
Sakızdan elde edilen bilgilerin eski insanların göç yollarıyla ilgili ip uçları verdiğine de değinilirken, bilim insanları tarafından bilinenin aksine avcı toplayıcı toplulukların günümüz Almanya’sından kuzeye doğru göç ederek İsveç’e değil, Danimarka’ya geldiklerini vurgulandı.
Araştırmacılar DNA verilerinin Taş Devri’nden günümüze hastalık mikroplarının nasıl evrildiğine ilişkin önemli veriler barındırdığını söylüyor. Sakızın antiseptik veya antibakteriyel özelliklere sahip olabileceği düşünülüyor.